پسوریازیس یک بیماری خودایمنی مزمن است که پوست را تحت تاثیر قرار می دهد. باعث رشد سریع سلول های پوست می شود و در نتیجه لکه های ضخیم و پوسته پوسته روی سطح پوست ایجاد می شود. این لکه ها می توانند قرمز، خارش دار و دردناک باشند و در هر جایی از بدن ظاهر شوند. پسوریازیس مسری نیست و اگرچه با درمان قابل کنترل است، اما در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد.
انواع مختلفی از پسوریازیس وجود دارد، از جمله پسوریازیس پلاکی، پسوریازیس روده ای، پسوریازیس معکوس، پسوریازیس پوسچولار و پسوریازیس اریترودرمیک. شایع ترین شکل پسوریازیس، پسوریازیس پلاکی است که با لکه های برجسته و قرمز پوشیده شده با تجمع سلول های مرده پوست مشخص می شود.
چندین گزینه درمانی برای این بیماری پوستی شایع وجود دارد، از جمله کرم ها و پمادهای موضعی، نور درمانی و داروهای خوراکی. پزشک می تواند به شما در تعیین بهترین برنامه درمانی برای نیازهای فردی شما کمک کند.
علائم پسوریازیس
علائم بسته به نوع بیماری که فرد دارد متفاوت است. شایع ترین علائم عبارتند از:
- لکه های قرمز رنگ پوست پوشیده از فلس های ضخیم و سفید
- پوست خشک و ترک خورده که ممکن است خونریزی کند
- خارش، سوزش یا درد
- تورم و سفتی مفاصل
پسوریازیس می تواند در هر جایی از بدن رخ دهد، اما بیشتر پوست سر، آرنج، زانو و کمر را درگیر می کند. علائم این بیماری پوستی می‌تواند همراه با دوره‌هایی از بهبودی و به دنبال آن شعله‌ور شدن ظاهر شود. اگر هر یک از این علائم را دارید، مهم است که برای تشخیص دقیق و برنامه درمانی به پزشک مراجعه کنید.
بیشتر بخوانید : اگزما و روشهای درمان آن
دلایل و عوامل خطر
علت دقیق پسوریازیس به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که به سیستم ایمنی بیش فعال مربوط می شود. در افراد مبتلا به پسوریازیس، سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول‌های سالم پوست حمله می‌کند و باعث رشد سریع آنها می‌شود. این باعث ایجاد لکه های ضخیم و پوسته پوسته می شود که مشخصه این بیماری است.
عوامل متعددی وجود دارد که می تواند باعث تحریک یا تشدید ضایعات پوستی شود، از جمله:
- عفونت‌هایی مانند گلودرد استرپتوکوکی یا عفونت‌های پوستی
- آسیب به پوست، مانند بریدگی، خراش یا نیش حشرات
- برخی داروها، از جمله مسدود کننده های لیتیوم و بتا
- هوای سرد و خشک
- مصرف سیگار و الکل
- چاقی
درمان پسوریازیس
چندین گزینه درمانی برای این عارضه وجود دارد، از جمله:
درمان‌های موضعی
این ها کرم ها، پمادها و لوسیون ها هستند که مستقیماً روی ناحیه آسیب دیده پوست اعمال می شوند. آنها می توانند به کاهش التهاب، خارش و پوسته پوسته شدن کمک کنند. برخی از درمان های موضعی رایج شامل کورتیکواستروئیدها، آنالوگ‌های ویتامین D و رتینوئیدها هستند.
نور درمانی
همچنین به عنوان فتوتراپی شناخته می شود، این درمان شامل قرار دادن پوست در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) است. این می تواند به کاهش سرعت رشد سلول های پوست و کاهش التهاب کمک کند. انواع مختلفی از نور درمانی وجود دارد، از جمله درمان UVB و PUVA (پسورالن به علاوه UVA).
داروهای خوراکی
برای موارد شدیدتر پسوریازیس، ممکن است داروهای خوراکی تجویز شود. این داروها با سرکوب سیستم ایمنی یا کاهش التهاب در بدن عمل می کنند. برخی از داروهای خوراکی رایج عبارتند از متوترکسات، سیکلوسپورین و بیولوژیک.
مشورت با یک متخصص پوست و مو برای تعیین بهترین برنامه درمانی برای نیازهای فردی شما مهم است. ممکن است نیاز باشد برنامه درمانی در طول زمان بر اساس میزان عملکرد درمان و هر گونه عوارض جانبی که ممکن است رخ دهد، تنظیم شود.